Experimentele Architectuur
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Experimentele architectuur is een benadering binnen de architectuur en onderzoekspraktijk die gericht is op vernieuwing en het creëren van nog niet eerder geziene architectuurvormen.
Omschrijving
Deze vorm van architectuur daagt conventionele methoden uit en onderzoekt nieuwe mogelijkheden op het gebied van vorm, materialen, technologie, bouwmethoden en sociale structuren. Het doel kan zijn om anders om te gaan met de natuurlijke omgeving, inclusiviteit te bevorderen of bij te dragen aan duurzaamheid door bijvoorbeeld te experimenteren met biobased of gerecyclede materialen. Experimentele architectuur kan ook voortkomen uit de toepassing van nieuwe technologieën en innovatieve materialen.
Kenmerken en toepassingen
Experimentele architectuur kenmerkt zich door het bevragen van concepten en beperkingen in de architectuur. Het kan zich richten op het integreren van levende systemen in ontwerpen, de onderlinge verbondenheid tussen mens en omgeving, het hergebruik van ontwerpen of de ecologie van design. Vaak zijn experimentele ontwerpen een combinatie van deze factoren. Hoewel sommige experimenten in eerste instantie misschien onuitvoerbaar lijken, is hun doel niet altijd directe bouw, maar wel het uitdagen van aannames en het verkennen van nieuwe mogelijkheden, met als doel de architectuur te verbeteren door haar waarden te herdefiniëren en uit te breiden.
Vergelijkbare termen
Parametrisch ontwerpen
Gebruikte bronnen: